Susuyorsun.
Üzerinde tonlarca yük var.
Tek bir ses bile çıkaramıyorsun belki de çıkarmak istemiyorsun.
Bir yandan diyorsun ki bir ses çıkarsam bütün ağırlığı atacağım üzerimden hafifleyeceğim.
Öte yandan çıkaracağım ses ya duyulmazsa ya boşa giderse diyorsun.
Düşünüyorsun.
Ses diyorsun.
Daha fazla mı yük getirir yoksa bilmiyorsun.
Sıkışıp kalmışsın.
Sanki zaman aleyhine işliyor, eziliyorsun.
Tam bitti derken kendinde tekrar güç buluyorsun yüküne sahip çıkıyorsun taşıyorsun
Ama ses çıkaracak gücü yine bulamıyorsun.
Seviyorsun.
Bu mücadeleyi bile seviyorsun.
Yükünü,
Sessizliğini,
Ses çıkarma hayalini,
Gücünü,
Bazen güçsüzlüğünü hepsini seviyorsun.
Hep böyle kalmayacağını biliyorsun.
Gücünün biteceğini biliyorsun.
Yine de karar veremiyorsun.
Ya ezileceğim ya sesim sessizliğim olacak diyorsun.
Sıkıştığın yerde yükün hafiflesin, yükün toz olup gitsin istiyorsun.
O yer çiçek dolsun, sesin şarkıya dönüşsün istiyorsun.
Ne çiçekler solsun ne de şarkı sussun ben hep orda kalayım hep o anda kalayım.
Sesim duyulsun,
Sıkıştığım yer sığınağım,
Yüküm yuvam olsun.
İstiyorsun…
Merve GÜVELİ
Yazılarımızdan anında haberdar olmak ve bizi desteklemek için abone olmayı unutmayınız.
0 Yorumlar