GÜZEŞTE ÖYKÜLER SERİSİ: UBUNTU FELSEFESİ

     Mutluluk, tanımlanması en güç kelimelerden birisidir. İnsanlık, tarih boyunca mutluluğu tanımlamaya çalışmış olmasına rağmen hala daha, deyim yerindeyse, bir arpa boyu yol alamamıştır.  Bu yüzdendir ki, mutluluğu tanımlama serüveni insanlık tarihinin  belki de en büyük başarısızlığıdır. Kim bilir, belki de mutluluk bir kalıba sokulmaya çalışıldıkça uzaklaşılan bir şeydir. Belki de, tanımlamaya çalışmaktan önce anlamak gerekmektedir. Belki de, bireysel değil de toplumsal bir meseledir. Mutluluğun şüphesiz ki birçok "belki de'si" bulunmaktadır. Ancak neyse ki biz, mutluluğu tanımlamaya çalışmak yerine, onu anlamaya çalışacağız. Çünkü konu mutluluksa eğer, söylenen her kelime yetersiz, sanılan her düşünce fazladır.



     Günlerden bir gün, kim olduğu konusunda çeşitli söylentiler olan bir antropolog çalışmak üzere Afrika'ya gider. Bir süre sonra, bulunduğu kabiledeki çocuklara oyun oynamayı önerir ve çocukları bir araya toplar. Toplandıkları yerin az ilerisinde bir ağaç vardır. Antropolog, çocuklara bu ağacı işaret ederek, ağacın altına meyveler koyduğunu ve ilk ulaşanın da o meyvelerin sahibi olacağını söyler. Çocuklar ise bu durum karşısında hiç düşünmeden el ele tutuşurlar. Ağaca doğru birlikte koşmaya  ve vardıklarında ise, ödülü birlikte yemeye başlarlar.  Çocukların bu hareketine şaşıran antropolog,  neden böyle yaptıklarını sorduğunda ise, çocuklar şu cevabı verir: "Yarışsaydık, yarışı kazanan bir kişi olacaktı ve meyveleri herkes yiyemeyecekti. Oysa biz, ubuntu yaparak, hepimizin meyveleri yemesini sağladık."


    Antropolog, ubuntu kelimesini ilk defa duyuyordu. Ne anlama geldiğini sordu. Çocuklar ise ubuntuyu,"Ben, biz olduğumuz için ben'im." diyerek açıkladılar.

Birlikte kardeş gibi yaşamayı öğrenmeliyiz yoksa birlikte aptal gibi öleceğiz.   

                                                                                         Martin Luther King

                      

            Enes Emrullah KASAPÇI