Söylentilere göre Ernest Hemingway, bir grup yazar arkadaşıyla birlikte, gitmiş olduğu restoranda bir şeyler yemekte ve içmekteydi. Bir taraftan öğle yemeklerini yemekte olan bu grup, bir taraftan da edebiyat ve öykü üzerine hararetli konuşmalar yapmaktaydı. Bir süre sonra Ernest Hemingway, bu hararetli konuşmalar sırasında, yalnızca altı kelimelik kısa bir hikâye yazabileceğini iddia eder ve arkadaşlarının, söylediğine olan inançsız tavırlarına karşın Hemingway, ortaya bir iddia koymaktan da çekinmez. Hemingway arkadaşlarına, masaya on dolar koymalarını ve eğer yanılıyorsa aynı miktarı kendisinin ödeyeceğini söyler. Masadaki kişilerin iddiayı kabul etmesinin üzerine Hemingway, bir peçetenin üzerine bir şeyler yazmaya başlar ve bitirdikten sonra peçeteyi arkadaşlarına doğru uzatır. Hemingway’in orada yazdığı şeyler ise şunlardır, “Satılık: Bebek Ayakkabısı. Hiç Giyilmedi.”
Altı kelime kullanarak, çocukları olmayan ve tüm umutlarına rağmen de olmayacağını öğrenen, heyecanı nedeniyle de aceleci davranmış olan bir çiftin öyküsünü yahut talihsiz bir doğumun hikâyesini anlatan Hemingway, arkadaşlarının alaycı suratlarında oluşan şaşkınlık ifadesi ile birlikte iddiayı kazanır.
Bu durumun sadece bir söylenti olduğunu iddia edenler olsa da, “Benim amacım gördüklerimi ve hissettiklerimi, kağıda en iyi ve en basit şekilde aktarmaktadır.” diyen birinin, böylesi bir olayı yaşaması da sürpriz değildir. Nitekim bu durumun, kesinliği kanıtlanmamış olsa da, öğretisi tartışmasızdır.
Yazımı kesinliği kanıtlanmış ve yine, kısa olmasına karşın birçok şey anlatan, Özdemir Asaf’ın “Altıncı Gün” adlı şiiri ile bitirmek istiyorum.
Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
Siz yoktunuz.
Enes Emrullah KASAPÇI
Yazılarımızdan anında haberdar olmak ve bizi desteklemek için abone olmayı unutmayınız.
0 Yorumlar